Niezawisła
przekrzyczeć chciano wszystko
nie do końca wyszło gdyż
aresztowany megafon
silniej wrzeszczy
desperatka rwała suwerenność
pomyliła ją z resztką włosów
papier prawie toaletowy
ścierką zużytą jest
umysł nie mieszcząc śmieci
odrzuca skutecznie
degrengoladę
szusami
przebiegamy przez życie
umiejętnie wykonując manewry
wyprzedzanie wskazane tylko czasami
bezpieczniej zjeżdżać trasą szybkiego ruchu
odsłaniają swe białe piersi niewinności
pozbawione i cieknie mlekiem łza
matka przeciera klęcząc oczy
nad dziecka losem lament
zagubione modlitwy niejednokrotnie
przypominają o sobie deszczem
potrzebny rząd parasoli
jak tarcza od zaraz
przewraca się elita
drugi bok zaczyna boleć
zapowiadają burze i coraz trudniej
nie wierzyć w chmur wicher nad miastem
wczoraj wywiesiłam pranie
czekam na słońce ma być bez
deszczu jutro do dwunastej i tylko
proza życia wciąż na sznurkach wisi
© Rena Starska, 21/05/2016
Polska pieśń rycerska opublikowana przez Adama Czahrowskiego w II wyd. poezji "Threny i rzeczy rozmaite" Lwów, 1599 jako "Powiedz mi, muzyko moja".
____________________________
Fotografia z sieci
