Pociągiem w wieczność
na małej stacji w miasteczku X wiało
nuda wyglądała zza latarń
światła było mało
peron zamilkł
godzina może dwie
oczekiwanie zaglądało w próżnię
ostatni raz spoglądał z okna
pociąg do wieczności
odmierzał sekundy
start był bliski
niewiedza
okoliczności nie rozbudzały niepokoju
smutek unosił się wysoko
kłęby dymu duszność
ostrzeżenie
na małej stacji miasteczko Y witało
bez fanfar w zwyczajny dzień
świateł było więcej i nuda
perony biegły donikąd
próżnia pełnią
oczekiwania nie było
zwykły niezwykły i straszny
dzień kiedy niepokój wypełnił ściany
smutek przyklejony do szyb bezdechem wśród
kłęby dymu i dogasające ognisko serca
wieczność otworzyła ostatnią
brama kłódka furtka
bez znaczenia
niebo i ty
daleko
© Rena Starska, 18/08/2016
